Jeremiah 42

Rozdział 42

1Potem wszyscy dowódcy wojsk, Jochanan a, syn Kareacha, Jezaniasz, syn Hoszajasza, oraz cały lud, od małego do wielkiego, przystąpili; 2I powiedzieli do proroka Jeremiasza: Niech nasza prośba dotrze do ciebie i módl się za nami do Pana b, twojego Boga, za całą tę resztkę, bo mało nas pozostało z wielkiej liczby, jak sam widzisz na własne oczy; 3I niech Pan, twój Bóg, wskaże nam drogę, którą mamy iść c, i to, co mamy czynić. 4Wtedy prorok Jeremiasz odpowiedział im: Słyszałem. Oto będę się modlić do Pana, waszego Boga, według waszych słów, a cokolwiek Pan wam odpowie d, ja wam oznajmię, niczego przed wami nie zataję e. 5Oni zaś powiedzieli do Jeremiasza: Niech Pan będzie między nami prawdziwym i wiernym świadkiem f, jeśli nie postąpimy według każdego słowa, z którym Pan, twój Bóg, pośle cię do nas. 6Czy będzie dobre, czy złe – usłuchamy głosu Pana, naszego Boga, do którego cię posyłamy; aby nam się dobrze powodziło g, gdy będziemy słuchać głosu Pana, naszego Boga. 7A po upływie dziesięciu dni doszło do Jeremiasza słowo Pana. 8Zawołał więc Jochanana, syna Kareacha, i wszystkich dowódców wojsk, którzy z nim byli, oraz cały lud, od małego do wielkiego; 9I powiedział do nich: Tak mówi Pan, Bóg Izraela, do którego mnie posłaliście, abym przedłożył mu waszą prośbę; 10Jeśli pozostaniecie na stałe w tej ziemi, odbuduję was i nie zburzę, zasadzę was i nie wykorzenię. Żal mi bowiem tego nieszczęścia, które wam uczyniłem. 11Nie bójcie się króla Babilonu, którego tak się boicie. Nie bójcie się go, mówi Pan, bo ja jestem z wami, aby was wybawić i wyrwać z jego ręki. 12Okażę wam łaskę, aby on się zlitował nad wami i dał wam wrócić do waszej ziemi. 13Ale jeśli powiecie: Nie zostaniemy w tej ziemi, nie usłuchamy głosu Pana, waszego Boga; 14Mówiąc: Żadną miarą! Lecz pójdziemy do ziemi Egiptu, gdzie nie zobaczymy wojny ani nie usłyszymy dźwięku trąby, ani nie będziemy łaknąć chleba; tam będziemy mieszkać; 15To posłuchajcie teraz słowa Pana, resztko Judy: Tak mówi Pan zastępów, Bóg Izraela: Jeśli w uporze przy tym zostaniecie h, aby pójść do ziemi Egiptu i, i pójdziecie, aby tam przebywać; 16Wtedy miecz, którego się boicie j, dosięgnie was tam w ziemi Egiptu, a głód, którego się obawiacie, będzie was ścigał tam w Egipcie, i tam pomrzecie. 17Tak się stanie wszystkim, którzy koniecznie chcą iść do Egiptu, aby tam przebywać: umrą od miecza, od głodu i od zarazy, żaden z nich nie pozostanie ani nie ujdzie przed tym nieszczęściem, jakie na nich sprowadzę. 18Tak bowiem mówi Pan zastępów, Bóg Izraela: Jak się wylały mój gniew i moja zapalczywość na mieszkańców Jerozolimy, tak się wyleje moja zapalczywość na was, gdy wejdziecie do Egiptu. I będziecie przedmiotem złorzeczenia k, zdumienia, przekleństwa i hańby, a nie zobaczycie już tego miejsca. 19Pan do was mówi, resztko Judy: Nie idźcie do Egiptu l. Wiedzcie na pewno, że dziś was ostrzegam. 20Zwiedliście bowiem swoje dusze, gdy posłaliście mnie do Pana, waszego Boga, mówiąc: Módl się za nami do Pana, naszego Boga, i oznajmij nam wszystko, co powie Pan, nasz Bóg, a my to wykonamy. 21Dzisiaj to wam oznajmiam, wy jednak nie słuchacie głosu Pana, waszego Boga, we wszystkim, z czym mnie do was posłał. 22Dlatego mówię: Wiedzcie na pewno, że umrzecie od miecza m, od głodu i od zarazy w tym miejscu, do którego pragniecie iść, aby tam przebywać.
Copyright information for PolUGdanska